Με ρώτησε με μια ψυχραιμία στο πρόσωπο της, λες και ήταν μια γενική θεωρητική ερώτηση,
👀
ενώ το μάτι μου, σε μια φευγαλέα στιγμή, παρατήρησε το pattern πάνω στο τραπέζι...
"Πώς σου ήρθε αυτό τώρα;", της λέω, καθώς με είχε διακόψει απότομα, ενόσω της μιλούσα για τη δύναμη της αναπνοής στη ζωή μας.
"Μα τι δεν βλέπεις;", μου λέει...
Ζούμε στη γωνιά της Ευρώπης, με εχθρικά κράτη από πάνω μας και την Τουρκία δίπλα μας...
Με ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που δε φροντίζει για τίποτα πέρα από την επιβίωση του...
Με τη μισή Ελλάδα καμμένη...
Τη χώρα πτωχευμένη...
Με τον κορωνοϊό να συνεχίζει, παίρνοντας μαζί του κάθε ελευθερία μας...
Και τώρα, με το τεράστιο κύμα πληθωρισμού λόγω της τεράστιας ποσότητας χρήματος που τύπωσαν και που θα συρρικνώσει ακόμα περισσότερο το εισόδημά μας.
"Και εγώ θα πρέπει να πάρω απλά μερικές αναπνοές και όλα θα είναι εντάξει;"
"Τι θα γίνει με τα παιδιά μου;"
"Τι δεν βλέπεις ακριβώς;;;"
💧
Με ρωτάει, καθώς πίνει μια ακόμα γουλιά νερό, βάζοντας το ποτήρι ακριβώς στην ίδια θέση που το τοποθετούσε όλη αυτήν την ώρα.
Το σημάδι από τον κύκλο του ποτηριού στο τραπέζι δεν είχε μετακινηθεί καθόλου!
Σαν ο κύκλος αυτός να ήταν τόσο σημαντικός, που δεν έπρεπε να διαταραχθεί...
Και όση ψυχραιμία και αν είχε καθώς μιλούσε για όλα αυτά, το ποτήρι έμοιαζε όλο και περισσότερο με έναν λεβιέ,
που αν μετακινούνταν έστω και λίγο έξω από τον κύκλο του, θα ξεκινούσε μια αλυσιδωτή αντίδραση καταστροφής.
Πόνος vs Βάσανο
Είναι άλλο να πονάς και άλλο να βασανίζεσαι.
Γιατί ο πόνος μπορεί να υπάρχει πραγματικά,
αλλά το βάσανο το δημιουργούμε εμείς μέσα μας.
Το βάσανο είναι πόνος πολλαπλασιασμένος από την αντίσταση, που δημιουργούμε εμείς σε αυτόν.
Βάσανο = Πόνος + Αντίσταση
Και τις περισσότερες φορές δεν είναι καν πραγματικός πόνος στο παρόν,
αλλά μια υποθετική κατάσταση που πιστεύουμε ότι θα μας προκαλέσει πόνο κάποια στιγμή στο μέλλον.
Αυτό ακριβώς είναι το Άγχος:
Το βάσανο που ζούμε τώρα στο παρόν, από ένα υποθετικό σενάριο ενός μελλοντικού πόνου, που αναμένουμε ότι θα συμβεί.
Έτσι γίνεται ο πόνος βάσανο...
Θέλουμε να κλάψουμε αλλά δεν το κάνουμε, γιατί δεν πρέπει.
Φοβόμαστε αλλά δεν το λέμε, γιατί δεν επιτρέπεται.
Θέλουμε να χωρίσουμε αλλά μένουμε, γιατί τι θα πουν;
Πονάει το σώμα μας κι εμείς λέμε 'γιατί τώρα;'
Είναι το παιδί μας 4 ετών και η επιθυμία μας να του προσφέρουμε το καλύτερο στο τώρα γίνεται μελλοντικός πόνος, που θα νιώσουμε όταν θα ανέβει σε μηχανάκι στην εφηβεία.
Είναι οι γονείς μας στη ζωή και η επιθυμία μας να είναι δίπλα μας γίνεται μελλοντικός πόνος, που θα νιώσουμε όταν θα πεθάνουν.
Συμβαίνει, δηλαδή, κάτι στο τώρα και εμείς του αντιστεκόμαστε, δεν του επιτρέπουμε να υπάρξει...
και αυτό μετατρέπει τον πόνο σε βάσανο...
Αντιστεκόμαστε στον πόνο κάθε μέρα, γιατί δεν θέλουμε να υπάρχει στη ζωή μας.
Και αυτό είναι, στην κυριολεξία, μια ζωή βάσανο,
100 φορές πιο δύσκολη και πονετική από τον ίδιο τον πόνο, που θα νιώσουμε αν του επιτρέψουμε να υπάρξει και να εκδηλωθεί.
Γιατί ο πόνος που συμβαίνει στο παρόν είναι πάντα περαστικός,
ενώ το βάσανο, που δημιουργείται από τη συνεχή αντίσταση, είναι πάντα εκεί, κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Και έτσι χτίζουμε κουτάκια μέσα μας,
το ένα πάνω στο άλλο,
για να κρύψουμε το βάσανο εκεί
και να ξεχαστούμε για λίγο...
να προστατευτούμε από αυτό για λίγο...
να γίνουμε λειτουργικοί.
🟥
🟧
🟨
🟩
🟦
🟪
⬛
Κι έτσι, η μέρα μας κρέμεται από μια
λεπτή κλωστή,
🧵
που αν σπάσει θα πέσουμε μέσα στον πόνο,
τον οποίο έχουμε κάνει πολλαπλάσιο μέσα στο μυαλό μας σε σχέση με τον πραγματικό και αυτό τον κάνει ακόμα πιο τρομακτικό.
Και όσο μεγαλώνουμε, συνεχίζουμε να προσθέτουμε κι άλλα κουτάκια πάνω στα κουτάκια,
🟫
⬜
🟫
⬜
τα οποία δε ρισκάρουμε να πέσουν, γιατί η πτώση θα είναι ακόμη μεγαλύτερη...
Όπως όταν παίζουμε Jenga, που όμως στη ζωή μας δεν έχει απλά αυτήν την αγωνία και τη χαρά του παιχνιδιού.
Γι' αυτό το λόγο, φροντίζουμε η κάθε μέρα μας, η κάθε μας κίνηση να είναι με ακρίβεια η ίδια,
να μην αλλάζει, γιατί η αλλαγή έχει ρίσκο και μαζί κόστος...
Κι έτσι, φτάνουμε στο σημείο, ακόμα και μια μετακίνηση του ποτηριού από την αρχική του θέση να νιώθουμε
ότι μπορεί να σπάσει αυτήν τη λεπτή κλωστή και να γκρεμίσει όλα τα κουτάκια μας με μιας...
Ζωή χωρίς πόνο, δεν μπορεί να υπάρξει!
Σε όλους μας κάποια στιγμή θα συμβεί ένας τραυματισμός, μια ασθένεια ή ένας χωρισμός...
Όλα αυτά είναι μέρος της ζωής, είναι η ίδια η ζωή.
Μπορεί, όμως, να υπάρξει ζωή χωρίς βάσανο,
αν αφεθούμε σε αυτό που συμβαίνει και του επιτρέψουμε να υπάρχει, όπως είναι.
Μόνο τότε θα μπορέσει να εκφραστεί και σιγά-σιγά να εξασθενίσει και να περάσει...
Ας το δούμε, όμως, στην πράξη:
Το παιδί σου είναι μόλις 3 ετών, όμως εσύ σκέφτεσαι ήδη τον εαυτό σου το βράδυ εκείνο,
που θα περιμένεις σπίτι καθώς το παιδί σου θα έχει ανέβει σε κάποιο μηχανάκι
και ξαφνικά θα ακούσεις το σταθερό τηλέφωνο να χτυπάει μες στη νύχτα...!
(Αρχικά, δε θα υπάρχουν σταθερά τηλέφωνα τότε...)
☎️
Αλλά ας δούμε πώς μπορείς να βγαίνεις από αυτήν τη βασανιστική σκέψη:
1. ΑΦΥΠΝΙΣΗ
Αρχικά συνειδητοποιείς ότι το μυαλό σου είναι στον αυτόματο πιλότο και κάνει μόνο του βόλτες σε μελλοντικά σενάρια.
✈️
2. ΑΠΟ-ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ
Άρα, έχεις πλέον την επιλογή να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από τις σκέψεις και να μη γίνεσαι ένα με αυτές. Γίνεσαι δηλαδή ο παρατηρητής της σκέψης σου.
👩 🧠
3. ΕΛΕΓΧΟΣ
Αφού διαπιστώσεις ότι κάνεις 'μια σκέψη μελλοντικού πόνου', μπορείς πλέον να επιστρέψεις την προσοχή σου στο παρόν:
αρχικά στην αναπνοή σου για λίγα λεπτά.
😮💨
4. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΤΩΡΑ
Έπειτα, μπορείς να μεταφέρεις την προσοχή σου στο παιδί σου και να το παρατηρήσεις στο τώρα, σε αυτήν τη μοναδική στιγμή, σε αυτή την τόσο όμορφη ηλικία...
Παρατηρείς το δέρμα του, τη μυρωδιά του, τις κινήσεις του, τις εκφράσεις του
🧒
και γεμίζεις...
5. ΕΠΙΓΝΩΣΗ
Παρατηρώντας το παιδί σου, ίσως συνειδητοποιήσεις ότι ο πραγματικός πόνος που υπάρχει
είναι η αγωνία σου να προσφέρεις το καλύτερο στο παιδί σου στο τώρα,
η επιθυμία σου να είναι καλά.
Και ότι, στην πραγματικότητα, η βασανιστική σκέψη για το μηχανάκι είναι η πολλαπλασιαμένη αγωνία,
😰
που νιώθεις στο τώρα για το αν κάνεις και προσφέρεις το καλύτερο στο παιδί σου.
6. ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
Η αντίσταση σου σε αυτή την αγωνία, όπως για παράδειγμα ότι δεν το μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους γύρω σου γιατί...
"δεν πρέπει, δεν είμαι έτσι εγώ, είμαι δυνατή, τι θα πουν οι άλλοι κ.λπ.",
πολλαπλασιάζει αυτήν την αγωνία και την μετατρέπει σε ένα βασανιστικό σενάριο, που πρέπει να αντιμετωπίζεις κάθε βράδυ.
✖️😰
7. ΔΡΑΣΗ
Πλέον με πλήρη γνώση του τι συμβαίνει μέσα σου έχεις δημιουργήσει τη δύναμη της επιλογής!
Έτσι ίσως επιλέξεις να αναζητήσεις μια ομάδα νέων γονιών για να μοιράζεσαι αυτές τις σκέψεις και την επιθυμία σου να προσφέρεις το καλύτερο που μπορείς.
Έτσι, μοιράζεσαι και διαχειρίζεσαι τη δυσκολία σου στο πραγματικό της μέγεθος τώρα στο παρόν.
Δεν το αφήνεις να γίνει ένα καθημερινό βάσανο στο μυαλό σου.
🔍
-----
Σκέψου, τώρα, αυτό να μπορείς να το κάνεις για όλα τα πράγματα που σε βασανίζουν στη ζωή...
Δεν είναι ότι η ζωή σου θα γίνει πιο εύκολη, γιατί όντως
η Τουρκία,
η οικονομική κρίση,
ο κορωνοϊός,
η κλιματική αλλαγή,
οι σχέσεις,
οι δυσκολίες του να μεγαλώσεις ένα παιδί
είναι πραγματικές, είναι εκεί και θα πρέπει να τις διαχειριστείς...
Αλλά η ζωή σου δε θα είναι βασανιστική,
γιατί θα βιώνεις και θα αντιμετωπίζεις τα πράγματα στην
πραγματική τους διάσταση
και τα πονετικά, αλλά και τα όμορφα.
Δε θα χάνεις την όμορφη στιγμή με το παιδί σου, ενώ ταξιδεύεις με το μυαλό σου σε ένα πονεμένο μέλλον.
Δε θα χάνεις τον ύπνο σου, ταξιδεύοντας με το μυαλό σου στο τι μπορεί να συμβεί στους γονείς σου, στη χώρα ή τον πλανήτη.
Δε θα χάνεις τη νεότητα σου με έναν άνθρωπο, που δεν είναι εκεί για εσένα, επειδή ταξιδεύεις με το μυαλό σου σε ένα μέλλον, όπου μπορεί να είσαι μόνη.
⬇️
Αν παρατήρησες το πιο σημαντικό κομμάτι σε όλα τα παραπάνω
είναι η ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι πότε το μυαλό σου σε πηγαίνει βόλτες σε ένα απειλητικό μέλλον ή το πονεμένο παρελθόν.
Αυτό είναι η Ενσυνειδητότητα.
1. Να συνειδητοποιείς πότε είσαι στον αυτόματο πιλότο
2. Να έχεις την ικανότητα να μπορείς να βγαίνεις από αυτόν.
(έχοντας τον συνειδητό έλεγχο της προσοχής σου)
Και γι' αυτό, λέμε ότι είναι μια από τις χρησιμότερες δεξιότητες που μπορεί να χτίσει κανείς,
γιατί κάνει τη ζωή λιγότερη βασανιστική
και άρα πιο όμορφη!
🌈
Διότι, δε χάνουμε τις πολύτιμες στιγμές που μας έχουν δοθεί στο παρόν...
Διότι, μπορούμε να ζήσουμε την κάθε μέρα όπως είναι, με τα όμορφα και τα δύσκολα της...
Και, ίσως, στο τέλος της ημέρας να πούμε:
"Σήμερα έζησα στο 100% χωρίς αντίσταση ό,τι είχε να μου προσφέρει αυτή η μέρα...!"
🔴
Μην το αναβάλλεις άλλο:
χτίσε τη δεξιότητα της Ενσυνειδητότητας στη ζωή σου κάθε μέρα και από λίγο.
Ώστε να μπορείς να απολαμβάνεις όλες τις στιγμές που σου έχουν δοθεί σε αυτήν τη ζωή.
Το μόνο που χρειάζεται για αρχή είναι να αφιερώσεις 10 λεπτά κάθε μέρα και να κάνεις τον Διαλογισμό της Ημέρας
από το
Καθημερινό Πρόγραμμα Διαλογισμών.
Πλέον, γνωρίζεις τη δύναμη της Ενσυνειδητότητας!
Γιατί το αναβάλλεις;
Βάλε τώρα ένα σταθερό ξυπνητήρι να χτυπάει στο κινητό σου κάθε μέρα ώστε να κάνεις την εξάσκηση σου στην Ενσυνειδητότητα.
🙂
Με εκτίμηση,
Mindfulness Greece
Κατέβασε την Εφαρμογή μας από το Google Play ή το App Store και ξεκίνησε Δωρεάν με τις πρώτες ασκήσεις Mindfulness!
Κάνε εγγραφή εδώ για να λαμβάνεις το Newsletter στο email σου!
Comments